 begrotingspolitiek
Hier komen binnenkort vertalingen van deze zoekterm... collectieve sector / economische orde en politiek - is te onderscheiden in de uitgavenpolitiek, belastingpolitiek (of fiscale-) en de schuldpolitiek (= het lenen van de overheid). In plaats van begrotingspolitiek spreekt men ook wel van budgettaire politiek.
Keynesiaanse begrotingspolitiek
Hier komen binnenkort vertalingen van deze zoekterm... groei en conjunctuur, overheid - De hoogte van de overheidsuitgaven en van de belastingontvangsten wordt doelgericht gebruikt als instrument om het niveau van de economische bedrijvigheid te stimuleren (ten tijde van een recessie) of juist af te remmen wanneer de economie oververhit dreigt te raken. Deze beleidsinzet - geïnspireerd door het gedachtegoed van John Maynard Keynes - staat tegenwoordig bij veel economen in een kwade reuk. Politici zijn namelijk geneigd dit instrument eenzijdig te gebruiken. Zij staan snel klaar om de uitgaven te verhogen (of de belastingen te verlagen) om zo de economie te stimuleren, maar zijn veel terughoudender met bezuinigen op de uitgaven (of belastingverhoging) om oververhitting van de economie tegen te gaan. Andere economen stellen dat Keynesiaans beleid geen effect heeft (Ricardiaans equivalentie theorema). En er zijn economen die beweren dat het beleid zelfs contraproductief is (monetaristen). (Schöndorff c.s.). - Zie ook:  Keynesiaanse theorie begrotingsbeleid monetaristen
restrictieve begrotingspolitiek
Hier komen binnenkort vertalingen van deze zoekterm... algemeen overheid - Overheidspolitiek die is gericht op het terugdringen van de totale bestedingen. De overheid bezuinigt zelf en/of verhoogt de belastingtarieven. Het doel van een dergelijke politiek kan zijn om een oververhitte conjunctuur tot afkoeling te brengen. Maar een restrictief begrotingsbeleid kan ook gericht zijn op terugdringing van het overheidstekort. (Schöndorff c.s.).
|
|
